Naast een nieuwe jurk van Claes Iversen draagt Máxima tijdens het Franse staatsbanket ook een indrukwekkend parelcollier. Onze juwelenkenner Edwin Fellner licht het juweel toe.
Edwin: “In de koninklijke verzameling bevinden zich prachtige, uiterst kostbare, historische pareljuwelen, veelal verworven door vererving. De „Oranjeparels“ worden ze ook wel genoemd. Een klein (!) deel van deze parels komen daadwerkelijk uit het voormalig bezit van Prinses Amalia van Solms (1602-1675). Maar geldt dit ook voor het historische parelcollier?
Op 4 april 1625 trad Amalia van Solms in het huwelijk met haar achterneef Prins Frederik Hendrik van Oranje. Onder het echtpaar nam het ceremonieel en uiterlijk vertoon aan het Haagse Hof aanzienlijk toe. Daartoe behoorde tevens het verzamelen van kunst en het het vergaren van kostbare juwelen. In 1635 werden er voor Amalia 20 zeer bijzondere, ronde zoetwaterparels (waarde: fl 30.000!) door haar echtgenoot aangekocht. Oorspronkelijk werden de parels door Amalia met een zijden, gestrikt lint om de hals gedragen, maar kort daarna werd het collier nog met 16 parels uitgebreid. Vol trots liet Amalia zich meerdere malen portretteren met deze uiterst kostbare juwelen.
Voor haar was het parelsnoer een lievelingssieraad en zij bepaalde dan ook (testamentair) dat het „juweel van grote waarde“ behouden moest blijven voor Het Huis. Via vererving kwam het collier bij Catharina van Anhalt-Dessau (de nog enig levende dochter van Amalia) terecht. Echter er waren nog meer kapers op de kust… De Koning van Pruisen, Amalia’s kleinzoon, had de parels ook geclaimd. Er werd een compromis gesloten; Catharina mocht het collier gedurende haar leven dragen en zou deze, na haar overlijden, overdragen aan het Pruisische Koningshuis. En zo geschiede.
In 1809 werd een groot deel van de Pruisische kroonjuwelen verkocht om de oorlog tegen Frankrijk te kunnen bekostigen, maar de „Oranjeparels“ werden gespaard. Keizerin Augusta Victoria, echtgenote van de laatste Duitse Keizer Wilhelm II heeft de parels nog gedragen tijdens het verblijf op hun „asiel“ adres, Huis Doorn. Kort na de Eerste Wereldoorlog is het collier echter verkocht. Tot op heden is het onbekend
wie de eigenaar werd. Uiteindelijk is Amalia’s testamentaire wens dus niet gerespecteerd…
Een teleurgestelde hertog
Nu wetende dat het parelcollier van de Oranjes geen erfstuk van Amalia van Solms is, betekent dit nog niet dat deze niet uit een andere tak van het Oranjehuis kan komen… Want dat doet het wel degelijk. En daar zijn Amalia’s dochter en een hertog uit Braunschweig voor verantwoordelijk. In 1646 huwt Prinses Louise Henriëtte van Oranje, de oudste dochter van Prinses Amalia, de keurvorst Frederik Willem van Brandenburg. Als huwelijksgeschenk ontvangt Louise van de Amsterdamse burgermeesters een parel collier bestaande uit 35 grote parels ter waarde van fl 24.000,-. Door vererving in directe lijn, kwam
het dikke parelsnoer uiteindelijk terecht bij de Hertog Willem van Brunswijk (Braunschweig). Deze hertog werd door de Engelse Koning William IV naar voren geschoven als mogelijke huwelijkskandidaat voor de Württembergse Prinses Sophie…. Na een mislukte ontmoeting in Stuttgart, ontmoette de toekomstige
Nederlandse Koningin de hertog voor de eerste keer in 1838 in Berlijn. Ondanks de zeer positieve indruk die Sophie had overgehouden aan de Hertog („Ik kan niet zeggen dat ik van hem hield, maar ik zou van hem hebben kunnen houden“) besliste het lot anders… Ze trouwde met, de door haar vader uitgezochte
huwelijkskandidaat, de Prins van Oranje. De hertog was ontroostbaar. Koningin Sophie heeft gedurende haar leven altijd contact gehouden met de Hertog. Zijn geschilderde portret hing tot haar dood in één van haar privé-vertrekken… Van Brunswijk, die uiteindelijk nooit huwde en kinderloos bleef, gaf Sophie kort voor zijn dood een bijzonder geschenk… Het parelsnoer uit 1646. De „Oranje“parels vonden hierdoor weer een weg terug naar juwelenverzameling van de Oranje-Nassau’s. Dus dank zij een in de liefde teleurgestelde hertog bezit het Huis van Oranje nog steeds één van de mooiste 17de-eeuwse parelcolliers ter wereld.
De pareljuwelen van Koningin Sophie zijn voor een groot gedeelte uiteindelijk terecht gekomen bij de jonge Koningin Wilhelmina. Afgezien van een schilderij, kon het het 17de-eeuwse parelcollier voor het eerst weer bewonderd worden op een officiële foto van Koningin Wilhelmina, rond haar verlovingstijd (1900), waar de jonge Vorstin „behangen“ was met Sophie’s overige parels… Het parelsnoer is vervolgens altijd prominent in beeld gebleven. Koningin Juliana droeg het het collier regelmatig. Maar het was Beatrix die het parelcollier veelvuldig ging dragen tot op de dag van vandaag. Vele leden van het koningshuis hebben inmiddels het sieraad gedragen en koningin Máxima draagt hem sinds 2017 ook.”
Wil je meer lezen over koninklijke juwelen? Neem dan een kijkje op de Instagrampagina van Edwin, genaamd Dutch Royal Jewels.
Prachtig blog! Is er ook meer bekend over de armband met parel die ze draagt aan haar rechterhand?
Edwin, ik heb een vraagje aan jou.
(als eerste, leuk altijd die verhalen 😃)
Ik heb zelf wat gekochte sieraden met zoetwaterparels, ook ben ik altijd op zoek naar losse zoetwaterparels omdat ik daar zelf sieraadjes mee maak.
Nu blijf ik ook altijd zoeken naar info daarover (eigenlijk is mijn plezier in parels daardoor wel minder geworden, omdat je dan pas goed leest hoe alles gaat) en las ik dat parels uiteindelijk toch “uit elkaar” vallen, verpulveren, vergaan.
(Ik heb die website even niet meer bij de hand waar dat stond)
Maar aan de andere kant lees je dus over, en zie je parels van vele eeuwen oud 😳
Gaat dat vergaan van parels dan misschien alleen over zoetwaterparels en gaat dat niet op voor zoutwaterparels? Of zouden de parels waarvan men beweert dat die vele eeuwen oud zijn allang vervangen zijn? Close-up foto’s bestonden immers niet in die tijd dus dat valt niet na te gaan of dat misschien gedaan is.
Of Of Of 🤔
Wat denk of weet jij?
Hoi Ina. Dank je voor je vraag.
Parels goed te onderhouden door de jaren/eeuwen heen is zeker mogelijk, maar het vergt veel onderhoud. Het organische materiaal dat de verschillende laagjes parelmoer bij elkaar houdt kan uitdrogen. Daarom is elke vorm van warmte voor langere tijd funest voor de glans en kleur van de parel. Ook wordt het aangetast door zuren in allerlei chemicaliën, zoals zeep, schoonmaakmidellen, cosmetica en transpiratie- en huidzuren. Het lichaam produceert transpiratie, zelfs als de huid droog is, en die bevat een paar lichte zuren die langzaam het parelmoer aantasten.Pareljuwelen moeten als laatste worden omgedaan, na het douchen of het gebruik van hairspray en cosmetica.
Colliers moeten minstens een paar keer per jaar gedragen worden. Als een collier gedragen is kan het met een vochtige doek worden afgedaan voordat het wordt opgeborgen. Schoonvegen met alcohol verwijdert vet en vuil. Het wordt aangeraden een collier eens per jaar te laten schoonmaken en nakijken door de juwelier of goudsmid.Ga er maar van uit dat de Oranjeparels vaak bij Juwelier Steltman onder handen worden genomen.
Maar zover ik weet zijn de parels van dit collier authentiek.
Dank je wel voor je reactie 😃
Hetgene wat je schrijft ben ik in de loop der tijd al tegengekomen, dus ben er van op de hoogte hoe parels te onderhouden, maar, ik vind het ook bijzonder als parels uit die tijd er nog (zouden) zijn omdat ik me afvraag of ze in die tijd, heel vroeger dus, wel wisten dat je erg voorzichtig moet zijn met parels.
Aan de andere kant, best kans dat ze dat vanzelf al deden omdat ze toen een fortuin kostte, misschien zelfs ook een fortuin voor de rijkere mensen.
En wéér een andere kant 😉 betwijfel eigenlijk of ze de “regels” opvolgden van niet in kontakt laten komen met parfum etc. omdat ze dat misschien nog niet wisten.
Nou, het is een raadsel waar we nooit helemáál achter zullen komen.
Mooi verslag weer Edwin!
Dank voor deze interessante achtergrondinformatie. Een tijdloos mooi parelcollier.
Wow….die foto van Maxima!
Werkelijk een plaatje!!
Het parelcollier komt daar echt tot zijn recht, in combi met de oorhangers.
De knot, de hoed, de witte bloem….even stil van genieten!
Edwin, dank voor het stukje geschiedenis waar u ons op getracteerd hebt.
Parels zijn zo mooi. En een mooi stukje geschiedenis.
Mooi verhaal over prachtige parels!
Mooie parelsnoer en een mooi verhaal.
Wareen mooi verhaal Edwin. Ben niet dol op de párela, maar wel op het verhaal er achter.
Wat een verhaal! Dank daarvoor Edwin!
En mooi door Maxima gedragen!
Wat een boeiende geschiedenis !!! En wat een prachtparels !!!
Wat een drama en perikelen rondom een wonderschoon en tijdloos parel collier. Mooie foto trouwens van Maxima, vrolijke hoed, leuk jasje met de bloem applicatie en de top eronder.