Een echte klassieker

We kunnen het ons nu bijna niet meer voorstellen, maar honderd jaar geleden hadden de meeste dames nog een helpende hand nodig bij het aankleden. Laagje over laagje, knoopje na knoopje: voor je goed voor de dag kon komen, moest er heel wat werk worden verzet. Juist toen dit in het gedrang kwam, werd de shirt dress geboren. Dat zat zo: In 1914 brak de Eerste Wereldoorlog uit. Alleen in de Verenigde Staten kwam het dodenaantal al op 126.000 te staan en de kosten van de oorlog stegen tot het indrukwekkend bedrag van 22 miljard dollar. De vanzelfsprekendheid waarmee de dames uit de gegoede klasse terug konden vallen op hun echtgenoot of kleedster voor het sluiten van wat knoopjes op de rug, verdween hiermee subiet. De mannen moesten naar het front en de vrouwen -zeker uit de lagere klasse- moesten aan de slag in de fabriek. Het oorlogsmaterieel moest immers wel vervaardigd worden. Een nieuwe manier van kleden werd hiermee in het zadel geholpen. Vrouwen begonnen het terrein van de veel praktischere mannenmode te verkennen en vooral het overhemd, dat twintig jaar eerder al mondjesmaat was omarmd door voorvechters van emancipatie, viel goed in de smaak. Als los kledingstuk én als bovenlijfje van een jurk. Et voilà, daar kwam de shirtdress tot leven. Shirt (overhemd) + rok = shirtdress, zo simpel is het. Om toch het onderscheid tussen heren- en damesmode duidelijk te maken, werden de knoopjes bij de dames wel aan de linkerzijde geplaatst en bij de heren aan de rechterzijde. In die vorm groeide de shirtdress al snel uit van werktenue tot dagelijkse kledij. Nee, sterker nog: tot het spreekwoordelijke meubilair van de Amerikaanse damesmode.

Inmiddels zijn we in Europa ook fan. Máxima heeft meerdere overhemdjurken in haar kast hangen, waaronder dit roze-oranje exemplaar van Natan. Ze draagt hem voor het eerst tijdens een fotosessie bij Villa Eikenhorst, later ook nog op de Antillen.